رواية لميمى عوالى الفصل الحادي عشر

جالك الصداع اللى اشتكيتيلى منه الصبح 
امنية لا انا لما جيت عملت سندوتش اكلته ماتقلقيش
محمود الصداع اللى جالها من القهرة يا ايمان وبعدين محمود قال لامنية وهو لما كلمك الفجر قال لك ايه
امنية انا مارديتش عليه ومش ناوية ارد عليه 
ايمان بهدوء عيب يا امنية ده مهما ان كان باباكى
امنية بحزن ساخر بابايا طب بالذمة فى اب فى الدنيا ينسى بنته ويمشى ويسيبها افرضى انى ما اعرفش ارجع البيت لوحدى افرضى ما معاييش فلوس وما اقدرش امشى افرضى حبيت استغيث بحد وماعييش تليفون افرضى حصللى اى حاجة فى الطريق وانا راجعة لوحدى وانتو الاتنين ماتعرفوش مكانى ولا تعرفوا عنى حاجة انهى اب ده اللى يعمل كده يا ماما 

وبعدين بصت لمحمود وقالت من تانى من فضلك ياجدو وصل له رسالتى انا مش عاوزة اكلمه تانى ولا اخرج معاه تانى
محمود شد امنية فى وقاللها وهو بيطبطب عليها مش هقدر الومك يابنتى حقك عليا انا 
ايمان الكبيرة عشان تغير الموضوع طب ياللا ياحبيبتى قومى ياللا اغسلى ايدك وساعدى ايمان فى لم الحاجة على ما اصب الشاى لجدو
بعد ما ايمان عملت الشاى قعدت مع محمود فى البلكونة والبنات قعدوا سوا يتفرجوا على التليفزيون محمود كان قاعد زعلان ومهموم وطبعا ايمان فاهمة السبب فحاولت تخرجه من اللى هو فيه فقالت له ها ياعمو صفا اخبارها ايه
محمود بابتسامة حزينة الحمدلله بتسلم عليكى كتير وشكلها حبيتك اوى
ايمان بابتسامة بصراحة ياعمو انا كمان حبيتها جدا تحسها كده من الناس اللى تدخل رشق على القلب لا وسبحان الله ليها نصيب كبير من اسمها
محمود ازاى بقى اسمها صفا وتحسها كده مليانة صفا
محمود ايوة نفسها صافية وقلبها صافى زى اسمها
ايمان بمرح يازيدى يازيدى على الاشعار كان فين ده كله مستخبى بس من زمان
محمود بمرح مماثل لكل مقام مقال .. واللا ايه
ايمان عندك حق وياترى كلمت استاذ جمال زى ما اتفقنا 
محمود ايوة والحقيقة لقيته مرحب جدا بالفكرة
ايمان طب كويس جدا
محمود من فوق نضارته ومتخوف جدا من رد فعل سامية
ايمان حضرتك كلمته امتى
محمود امبارح بالليل لما كانوا عندى 
ايمان عموما بلاش نسبق الاحداث وخلينا نستبشر خير
محمود هز رأسه بقلة حيلة وقام وقف وقال انا همشى بقى
ايمان الله مش احنا متفقين هتقضى معانا اليوم كله 
محمود عندى مشوار مهم لازم اعمله وهبقى اكلمك فى التليفون
ايمان بفضول هتروح لسليم
محمود نفخ وقال هو انا يابت انتى ماينفعش اخبى حاجة عنك وسعى ياللا من قدامى خلينى امشى 
ايمان ابتسمت وطبطبت على كتفه وقالت ماتخليش الموضوع ينرفزك .. ممكن
محمود پغضب مكبوت بقى بزمتك ده موضوع ماينرفزش
ايمان بتنهيدة صدقنى لو نرفزتك هتجيب نتيجة كنت سيبتك لكن للاسف انت بس اللى هتاكل فى اعصابك من غير فايدة
محمود بحزن هو انا للدرجة دى ماعرفتش اربى
ايمان بصت للارض بحزن ومارديتش
محمود بتنهيدة وهو فى طريقه للريسبشن سيبيها على الله يا بنتى وبعد كده قال لامنية وايمان الصغيرة وهم بيتفرجوا على التليفزيون وعمالين يهزروا ويضحكوا ياللا ياحلوين حد فيكم عاوز حاجة منى .. انا ماشى
امنية بلهفة ماشى بدرى ليه كده ياجدو
محمود بتمثيل الاكل اللى امك عملته كبس على نفسى وعاوز اروح انام
امنية طب ماتدخل تنام هنا شوية وبعدين تقوم نسهر سوا 
محمود لا ياستى انا ما انامش الا فى سريرى ياللا فى موضوع سليم الا لو هى احتاجت تتكلم فيه بس قعدت جنبها وقالتلها مهما كانت الاسباب الوجيهة من وجهة نظرك الا انك ماينفعش تخبى على ماما اى حاجة يا امنية مهما كنتى شايفة انها هتضايقنى لكن لازم ابقى عارفة .. على الاقل لو غلطانة انصحك ولو ليكى حق ما اسمحلكيش انك تضيعيه 
امنية هزت راسها بالموافقة وقالت لها حاضر يا ماما .. اوعدك انى بعد كده عمرى ماهخبى عنك حاجة تانى ابدا 
محمود خرج من عند ايمان نزل وركب عربيته وطلع تليفونه اتصل على سليم اللى اول ما رد عليه محمود سأله بدون اى مقدمات وقال له انت فين
سليم انا فى البيت
محمود باختصار ماتتحركش من عندك انا جايلك فى السكة
كانت المسافة مابين شقة سليم وشقة ايمان بسيطة جدا لان شقته اللى اخدها فى نفس المربع 
سليم كان فى اوضته و لما قفل التليفون